Geen producten in je winkelmand.
Herken je dit?
Elke keer als je probeert af te vallen ga je minder eten en dat gaat dan even goed. Tot je in het weekend weer een terrasje pakt en een gin-tonic met hapjes besteld of met een vriendin sushi gaat eten. Dan lukt het je ook gewoon niet om normaal te doen of nee te zeggen. Je besluit het later weer op te pakken, maar dat gebeurt natuurlijk niet. Het is een vicieuze cirkel en je komt er gewoon niet uit
Alsof je een fucking berg moet beklimmen, zo voelt het. En dan geen Limburgse heuvel, maar meer maatje Mount Everest. Je bent al zo vaak na een tijdje klimmen weer naar beneden gedonderd. Je ziet gewoon zo tegen het afvallen op dat je er niet aan durft of wil beginnen..
Je gewicht zit je dagelijks in de weg. Je bent juist echt een levensgenieter, maar dat lukt je steeds minder. Een dagje naar het strand, uit eten gaan, op vakantie.. Je voelt je snel bekeken en gewoon niet op je gemak. Als je uit eten gaat hoor je constant dat stemmetje die zegt ‘zou je dat nou wel doen’ en voel je je weer schuldig dat je daar zit. Je doet je best dit niet te laten merken, maar als niemand kijkt gaat het masker af en ben je verdrietig.
Bijna niemand weet dat je gewicht voor jou zo’n ding is. Je hebt een leuk leven, vrienden, alles onder controle. Je houdt niet aan ‘zielig doen’ dus je laat echt niet merken dat je zo baalt van je lijf. Dat is jouw probleem, je lost het zelf maar op. Maar.. hoe langer je het probeert.. hoe minder het wil lukken.
Al die size zero modellen en sixpacks doen je niks. Dat wíl jij helemaal niet. Je bent allang blij als je gewoon een gezond gewicht hebt. Helemaal strak hoef je niet te zijn, daar ben je allang overheen. Het is veel belangrijker voor je dat je je gewoon lekker in je vel voelt. Dat je gewicht je niet meer dwars zit. Dat je ook zonder kleren, tevreden bent en niet steeds je armen voor je buik houdt – of het licht weer uit doet in de slaapkamer.
